υαλοκλαστίτης

ο, Ν

(πετρογρ.) ηφαιστειακή απόθεση με τη μορφή τόφφου, η οποία σχηματίζεται από την έκχυση βασαλτικής λάβας κάτω από το νερό ή τον πάγο και τον επακόλουθο κατακερματισμό της λόγω ταχείας ψύξεως.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. hyaloclastite (< ύαλος + κλαστίτης < κλω «θραύω»].